Hoeveel veiligheid en zekerheid heb jij nodig in je leven?

Hoeveel veiligheid en zekerheid heeft een mens nodig in zijn leven?
Ik kwam erop vanwege verzekeringen die we moeten afsluiten voor een festival dat ik mede-organiseer. Je kan dat doen voor heel veel dingen. Die met een kans van 99% nooit gebeuren. Maar ja, dat is nog steeds 1% kans van wel.  Ze kosten ook nog eens ontzettend veel, terwijl je niet de zekerheid hebt dat je echt uitbetaald krijgt (want kleine lettertjes). We hebben ze toch maar afgesloten. Want je weet maar nooit. Je zult maar die ene procent zijn.

Het is wat we met zijn allen doen. Ons leven zo goed mogelijk dicht timmeren met zekerheden. Wij verzekeren ons voor van alles en nog wat en we sparen ook nog steeds, al krijgen we er geen rente meer voor. Dat zijn voorbeelden van dingen die we bewust doen. Maar ook onbewust zijn we de hele dag door bezig met het bouwen van (schijn)zekerheid.

‘Als ik maar 3x heb gecheckt dat de deur goed is afgesloten, wordt er niet ingebroken.’
Eigenlijk maakt het niet uit. Als inbrekers binnen willen komen, lukt ze dat toch wel.
‘Als ik die lezing maar ontzettend goed voorbereid, mijn tekst woord voor woord uit mijn hoofd leer, weet ik zeker dat ik geen blunder bega.’
En dan stelt iemand een vraag waar je het antwoord niet op weet, of je krijgt een black-out, of je ben zo gefocussed op wat je hebt voorbereid, dat alle spontaniteit verdwenen is.
‘Als ik maar gezond eet en veel beweeg, word ik oud.’
Je wordt aangereden door een auto.

Als je de hele dag (schijn)zekerheden inbouwt, bewust of onbewust, leef je eigenlijk in angst, je vertrouwt het niet. Je denkt dat jij, door die dingen te doen, controle kunt houden over het leven. Maar er is gewoonweg te veel waar je geen controle over hebt. Denk maar eens terug aan de dingen die je gevormd hebben tot de mens die je nu bent. Het zijn vaak zaken waar je niet op voorbereid kon zijn, die jij niet had kunnen voorkomen. De dood van een geliefde, een ziekte die je overvalt, een echtscheiding. Maar ook: een toevallige ontmoeting met de man die nu de vader van je kinderen is, een baan die je in de schoot viel, een boek of een gesprek dat je leven een andere wending gaf. Misschien is het wel zo dat wij wel een plan voor het leven kunnen hebben, maar dat het leven ook een plan voor ons heeft. 

Ooit vroeg iemand me: ‘Gebeuren de dingen die je overkomen in je leven vóór jou, omdat ze nodig zijn, of zijn ze er om je te dwarsbomen?’ Hij oefende zich erin erop te vertrouwen dat het universum vriendelijk is. Dat alles hoe dan ook op zijn pootjes terecht komt. Misschien niet zoals je het zelf bedacht had, maar dan wel op een andere manier. Een interessante gedachte vond ik het.

Durf ik er inderdaad op te vertrouwen dat het universum vriendelijk is?
Lang niet altijd. Er gebeuren zo vaak dingen waarvan ik denk, hoezo vriendelijk? Kinderen die dood gaan bijvoorbeeld. Wat is daar nou vriendelijk aan? Waarom is dat nodig? Is het dan dat wij met ons mensenbrein het grote plaatje niet kunnen overzien? Dat we misschien een andere betekenis aan de dood zouden kunnen geven? Want wat is dood eigenlijk, en waarom vinden we het zo slecht? Er schijnen ook culturen te zijn waarin de dood gevierd wordt als iets moois, omdat ze geloven in oneindigheid en dat de dood een nieuw begin is.

Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat het ons lichter maakt als we durven te dansen op de golven van het leven. Als we erop durven te vertrouwen dat het hoe dan ook goed is of goed komt. Dat je het dragen kunt. Dan zou je niet de hele dag op je hoede hoeven te zijn, hoef je niet altijd te rennen, je best te doen. Dan zou je kunnen kiezen wat je wilt.

‘Probeer je te laten leiden door de beste danspartner die je ooit zal krijgen: het universum’, las ik ooit. ‘Het leven zal zo veel meer ontspanning in zich hebben en je zult blijven dansen zolang de muziek nog in jou speelt.’