Hoe eerlijk durf jij te zijn?

Wie durft het?
Toegeven dat je je niet goed voelt.
Je diepste gevoel delen, ook als het donker is.
De waarheid naar buiten brengen over jezelf, al vind je die niet zo positief.

Je bent immers een loser als het wat minder met je gaat. Ten minste, dat denk je. Dan zet je je glimlach op. ‘Ja hoor, het gaat hartstikke goed. Druk, druk, druk.’ En je mist de kans jezelf te laten zien.
Om echte verbinding te maken.
Met degene die het vraagt, maar ook met jezelf.

We moeten positief zijn immers. Dat zegt iedereen. Maar hoezo mag het negatieve er dan niet meer zijn? Dat is er. Wegstoppen helpt niet. Daar word je niet positiever van. Het volle leven ervaar je pas als je beide toelaat.

Ik kwam daarover een treffende tekst tegen van Dolly.
“Wie haar gevoelens eert, eert de waarheid.
Wie zichzelf volledig waar laat zijn, groeit en heelt en heeft zichzelf lief.
Maar ook: wie zichzelf in negativiteit laat verdrinken, gaat nodeloos ten onder in de donkerte.”

Spreek uit wat je liever weg wilt drukken. In elk geval naar jezelf.
Schrijf het op. Schreeuw het uit tegen de wind in. Vind de moed het te vertellen aan iemand bij wie je je veilig voelt. Wat past bij jou en het moment.
Dat geeft lucht en ruimte.
Om heel bewust ook weer de mooie dingen in je leven te zien..

“In de kwetsbaarheid zit de ruimte om liefde toe te laten en ontvangen.
En liefde is je medicijn.”