Ben jij op zoek naar RUST? Word je gek van alle dingen die de hele dag door moeten, heb je het gevoel dat je altijd aan het doorrennen bent? Dan is deze blog voor jou bedoeld. Geen concrete tips deze keer, maar een zienswijze, waar je weleens veel aan zou kunnen hebben.
Ik word er nogal ziek van. Al die mensen die roepen dat je je eigen beperking bent. Dat het leven maakbaar is. Dat als je het maar hard genoeg wilt of wenst, dat als je maar hard genoeg werkt, of als je het maar hard genoeg het universum in slingert, dat het dan op je pad komt.
Lieve mensen, het leven is niet maakbaar. Hoogstens een heel klein beetje. Er zijn zoveel dingen waarop jij geen invloed hebt, ook al zou je het willen. Jij kunt er echt niet voor zorgen dat je in een ander gezin geboren wordt. Of in een ander werelddeel. Dat het morgen niet regent. Dat er geen economische crisis uitbreekt. Zo vaak zijn dingen in je leven het gevolg van een keten van gebeurtenissen of van geluk of pech. Of als je het spiritueel wilt bekijken: je maakt deel uit van een groter plan.
Maar doordat in onze maatschappij zo verschrikkelijk de nadruk wordt gelegd op de maakbaarheid van het leven, ga je (bewust, maar vaak ook onbewust) jezelf de schuld geven als er dingen niet zo gaan zoals jij zou willen. Het is op de een of andere manier altijd jouw fout, jouw schuld. Jij hebt niet hard genoeg gewerkt, hard genoeg gewild, hard genoeg gewenst. Dat jaagt je op. Het geeft je altijd het gevoel dat je nog wat moet. Dat je niet klaar bent. Het maakt dus dat je nooit rust hebt.
Dat moeten van je, dat zit tussen je oren. Je hebt het misschien vaker gehoord. Het is niet de gebeurtenis die onrust geeft, maar het gevoel dat die gebeurtenis oproept. En dat komt weer voort uit denken. Even een voorbeeld.
Gebeurtenis file
Interpretatie (denken) fok, weer tijd verprutsen
gevoel grote onrust, boosheid
Gebeurtenis file
Interpretatie (denken) het zij zo, ik kan er toch niks aan veranderen. Heb ik mooi extra tijd voor dat luisterboek
gevoel rust, plezier
En of je je nou gaat zitten opvreten of niet, de tijd die je in de file staat blijft hetzelfde. (Oké, heel misschien ben je 1 minuutje sneller als je met een rood hoofd en verbeten trek om je mond van de ene naar de andere rijbaan schiet).
Gebeurtenissen zijn er altijd, interpretaties ook, net zoals gevoelens. En het is mooi dat je een gebeurtenis op een positieve manier kunt interpreteren. Maar dat doe je nou één maal niet altijd. En dan is het de grote kunst om dat te accepteren. Dat je gewoon soms van die rottige gevoelens hebt die je liever niet zou hebben. Vertrouw erop dat ze ook weer voorbij gaan.
Zie het leven als een rivier werd mij eens verteld. Je kunt met de stroom meedrijven, of je kunt ertegen vechten. In onze maatschappij zijn we dat laatste gewend. Het leven is maakbaar, dus als ons vervelende dingen overkomen, tja, dat is dan lastig te accepteren en ga je ertegen vechten. Je had het kunnen voorkomen, je moet het oplossen, jij bent verantwoordelijk… Je zou je ook kunnen laten meedrijven. Wat je ook kiest, de uitkomst is hetzelfde. Je komt altijd aan bij het eindpunt.
Ik ben aan het oefenen met gewoon meedrijven. Niet gemakkelijk, want ik ken dat vechten ook zo verschrikkelijk goed. Maar soms lukt het me en dat heeft me oprecht wat opgeleverd… r u s t, echte rust. Omdat ik weet dat ik niet meer kan doen dan mijn best en dat dat echt genoeg is.
Volgende week deel 2 over meer rust ervaren in je leven…
[…] Previous […]