Zo. Hoe gaat het met de goede voornemens? Druk bezig geweest met meer tijd inplannen voor jezelf, je gezin, je vrienden. En ga je dat doen door zo efficient mogelijk te werken? Elk tijdgaatje benutten?
Gun jezelf dan ook wat ruimte om niks te doen. Te luiwammesen. Te lanterfanten, te lummelen. Alleen de klank ervan al Lummelen. Lanterfanten. Luiwammesen. Heerlijk. En nuttig.
Ik heb jaren bij een reclamebureau gewerkt. Daar draaide veel om uren en facturen. 95% van mijn tijd moest declarabel zijn. Ik kan je zeggen, het joeg me op. Ik ging me zelfs haasten op de wc. Uit die tijd ken ik ook de namen van efficiency goeroes. David Allen – Getting things done, Henry Mintzberg. Hoe kan ik zoveel mogelijk dingen proppen in zo weinig mogelijk tijd.
Hun inzichten hebben me zeker wat opgeleverd hoor. En dan met name voor al die stomme klussen waar je niet onderuit kunt en die toch moeten gebeuren. Maar zelfs deze efficiency goeroes zeggen dat efficiency ook niet alles is.
Het is misvatting dat je stress minder wordt als je maar meer dingen kunt doen in minder tijd. Stress komt namelijk meestal van als een kip zonder kop door rennen en alle dingen doen zonder je af te vragen waarom je ze doet, en of je ze wel leuk vind om te doen, of ze je nog wel voldoening geven.
Stress krijg je als je maar doorgaat en doorgaat omdat je niet wilt nadenken over dat wat als een zware baksteen op je maag ligt. Als je weet dat je keuzes moet maken, maar ze niet maakt. Dat gesprek dat je eigenlijk moet voeren, maar om wat voor reden dan ook uit de weg gaat. Die gedachten over anderen of over jezelf die je niet toelaat. De boosheid die je wegslikt. Het verdriet dat je negeert. Dat opgejaagde gevoel in je buik, die strakke band om je maag die er niet mag zijn. Daar krijg je stress van.
Stress of een rotgevoel verminderen door efficiënter te gaan werken, werkt dus niet. Het werkt wel om de tijd te nemen om te reflecteren. Over de dingen die je doet, die je zou willen doen. Beetje bedenken hoe het zou kunnen, zonder direct de perfecte oplossing van jezelf te verwachten.
Mijmeren. Ook zo’n mooi woord. Gun het jezelf. Het levert je een boel op. Beetje dromen over wat je graag zou willen. Of gewoon helemaal niks. Als je het jezelf toestaat om te lummelen, te lanterfanten, misschien een beetje wandelen, dat hoogstens, of wat kliederen met een pen op je papier terwijl je gedachten alle kanten opgaan. Dan geef je je hersenen de kans om ontspannen. En wie weet vind je onverwachte oplossingen, de moed om te doen wat je moet doen, om de paden te bewandelen die je zou willen bewandelen.
Daarvan ga je groeien.
[…] Previous […]